منبع کویلی مهتاب گستر

منبع کویل دار:

موتورخانه از اجاز مختلفی تشیل شده است. وظیفه اصلی یک موتورخانه گرمایشی گرمایش ساختمان و یا تامین آب گرم مصرفی ساختمان است. تامین آب گرم مصرفی توسط منابع تولید آب گرم مصرفی انجام می ‌گیرد. منابع آب گرم مصرفی ساختمان شامل منبع کویل دار و منبع دوجداره هستند. این منابع در واقع مبدل‌های حرارتی هستند که مخزن آنها گنجایش آب مصرفی مورد نیاز ساختمان را دارد. جنس بدنه این مخازن گالوانیزه گرم است و استفاده از آهن سیاه گالوانیزه نشده به دلایل بهداشتی ممنوع است.

محاسبه حجم مخزن کویل دار:

محاسبه حجم مخزن کویل دار معمولاً بر حسب میزان تقاضای محل اعم از منازل مسکونی، کارخانجات، استخرها و … محاسبه می ‌شود.

به طور مثال دراستخرها با دانستن تعداد شناگران و مقدار مصرف ۵۰ لیتر برای هر نفر، و با ضرب کردن عدد بدست آمده در ضریب تقاضا (بین ۰٫۴ تا ۰٫۶) حجم مخزن به دست می آید که این میزان در ضریب ۱٫۲ (ضریب ذخیره) ضرب می گردد.

ضریب تقاضا:

ضریب تقاضا ضریبی است که که به دلیل همزمان نبودن استفاده ساکنین ( در ساختمان) ، شنا گران (در استخر ها) و … از دوش ها و دستشویی ها در میزان مصرف ضرب می گردد.

ضریب ذخیره:

منابع ذخیره آب در زمان استفاده، ممکن است در پیک بار، به شدت آب کم کنند و آب سرد جبرانی، وارد آنها شود که باعث سرد شدن کل منبع می شود. حرارت دیگ، توان تامین گرمای مورد نیاز برای متعادل کردن حرارت را نخواهد داشت. به همین دلیل ضریبی به نام ضریب ذخیره منبع را در حجم مصرف بدست آمده ضرب می کنیم.تا از یکنواختی درجه حرارت در زمان پیک مصرف اطمینان حاصل شود. این ضریب برای کاربری های مختلف، متفاوت است و برای استخر ها معمولا برابر با ۱٫۲ در نظر گرفته می شود. برای محاسبه کویل، منبع کویل دار مشابه مبدل حرارتی ، درجه حرارت آب مصرفی، درجه حرارت بویلر و دبی در گذر هر کدام مورد نیاز است.

لزوم تعبیه دریچه آدمرو یا دریچه بازدید برای منبع کویلی آبگرم:

تعبیه دریچه آدمرو یا دریچه بازدید برای منابع کویلی بالای 1500 لیتر و با فشار کاری بیش از 4 بار توصیه میشود.

با ایجاد دریچه آدمرو امکان ایجاد یک پاس جوش از داخل فراهم میوشد.

با ایجاد این یک پاس جوش ، عمر منبع کویلی در برابر افزایش فشار دو چندان میشود.

معمولا ابعاد دریچه آدمرو در حدود 60*60 طراحی و اجرا میگردد.

محل ایجاد این دریچه در قسمت انتهایی مخزن و مخالف قرار گیری کویل های منبع قرار می گیرد.

محاسبه سطح حرارتی کویل مورد استفاده در منبع کویل دار مهتاب گستر :

برای بدست آوردن سطح حرارتی کویل مورد استفاده ، ظرفیت حرارتی را بر اختلاف دمای لگاریتمی آب ورودی و خروجی و همچنین ضریب کلی انتقال حرارت تقسیم می کنیم.

که در آن :

A :سطح حرارتی بر حسب متر مربع.

Q : ظرفیت مورد نیاز منبع کویل دار بر حسب W.

U : ضریب انتقال حرارت کلی بر حسب (W/m2K).

tm ∆ : اختلاف دمای لگاریتمی.

* عدد U بر اساس مواد به کار رفته و نوع ساخت کویل متفاوت خواهد بود .

تعمیر منبع کویل دار موتورخانه:

ظرفیت حرارتی آبگرمکن که عبارت است از مقدار آب که در یک ساعت توسط آبگرمکن گرم می ‌شود، حداقل برابر خواهد با مقدار واقعی مصرف آبگرم ساختمان در ساعت. مقادیر حداکثر آب گرم مصرفی بر حسب نوع وسایل بهداشتی و میزان لازم برای هر نفر در ساعت، در جداول مربوطه ارائه شده است.

فرمول‌ های محاسباتی:

ضریب تقاضا×حداکثر مصرف آب گرم (GPH) = مقدار واقعی مصرف آب گرم

ضریب ذخیره آب گرم ×ضریب تقاضا×حداکثر مصرف آب گرم (GPH)= ظرفیت منبع آب گرم

به دلیل اینکه گس از مصرف 0.7 تا 0.75 آب گرم منبع، بقیه آب موجود در آن سرد می‌شود، به عنوان یک قاعده کلی، حجم منبع ذخیره‌ ی آب گرم را باید بین 0.25 تا 0.3 بیش از مقدار واقعی مصرف آب گرم ساختمان در نظر گرفت، ولی این خود بستگی به یکنواخت یا غیر یکنواخت بودن مصرف آب گرم در ساختمان دارد. به عنوان مثال، در ساختمان‌ هایی همچون هتل و بیمارسان که تقاضای آب گرم آنها تقریبا یکنواخت است، ضرایب ذخیره ‌ی منبع را می ‌توان به ترتیب تا 0.8 و 0.6 کاهش داده در عوض ظرفیت حرارتی آبگرمکن را افزایش داد.

منبع کویل دار:

موتورخانه از اجاز مختلفی تشیل شده است. وظیفه اصلی یک موتورخانه گرمایشی گرمایش ساختمان و یا تامین آب گرم مصرفی ساختمان است. تامین آب گرم مصرفی توسط منابع تولید آب گرم مصرفی انجام می ‌گیرد. منابع آب گرم مصرفی ساختمان شامل منبع کویل دار و منبع دوجداره هستند. این منابع در واقع مبدل‌های حرارتی هستند که مخزن آنها گنجایش آب مصرفی مورد نیاز ساختمان را دارد. جنس بدنه این مخازن گالوانیزه گرم است و استفاده از آهن سیاه گالوانیزه نشده به دلایل بهداشتی ممنوع است.

محاسبه حجم مخزن کویل دار:

محاسبه حجم مخزن کویل دار معمولاً بر حسب میزان تقاضای محل اعم از منازل مسکونی، کارخانجات، استخرها و … محاسبه می ‌شود.

به طور مثال دراستخرها با دانستن تعداد شناگران و مقدار مصرف ۵۰ لیتر برای هر نفر، و با ضرب کردن عدد بدست آمده در ضریب تقاضا (بین ۰٫۴ تا ۰٫۶) حجم مخزن به دست می آید که این میزان در ضریب ۱٫۲ (ضریب ذخیره) ضرب می گردد.

ضریب تقاضا:

ضریب تقاضا ضریبی است که که به دلیل همزمان نبودن استفاده ساکنین ( در ساختمان) ، شنا گران (در استخر ها) و … از دوش ها و دستشویی ها در میزان مصرف ضرب می گردد.

ضریب ذخیره:

منابع ذخیره آب در زمان استفاده، ممکن است در پیک بار، به شدت آب کم کنند و آب سرد جبرانی، وارد آنها شود که باعث سرد شدن کل منبع می شود. حرارت دیگ، توان تامین گرمای مورد نیاز برای متعادل کردن حرارت را نخواهد داشت. به همین دلیل ضریبی به نام ضریب ذخیره منبع را در حجم مصرف بدست آمده ضرب می کنیم.تا از یکنواختی درجه حرارت در زمان پیک مصرف اطمینان حاصل شود. این ضریب برای کاربری های مختلف، متفاوت است و برای استخر ها معمولا برابر با ۱٫۲ در نظر گرفته می شود. برای محاسبه کویل، منبع کویل دار مشابه مبدل حرارتی ، درجه حرارت آب مصرفی، درجه حرارت بویلر و دبی در گذر هر کدام مورد نیاز است.

لزوم تعبیه دریچه آدمرو یا دریچه بازدید برای منبع کویلی آبگرم:

تعبیه دریچه آدمرو یا دریچه بازدید برای منابع کویلی بالای 1500 لیتر و با فشار کاری بیش از 4 بار توصیه میشود.

با ایجاد دریچه آدمرو امکان ایجاد یک پاس جوش از داخل فراهم میوشد.

با ایجاد این یک پاس جوش ، عمر منبع کویلی در برابر افزایش فشار دو چندان میشود.

معمولا ابعاد دریچه آدمرو در حدود 60*60 طراحی و اجرا میگردد.

محل ایجاد این دریچه در قسمت انتهایی مخزن و مخالف قرار گیری کویل های منبع قرار می گیرد.

محاسبه سطح حرارتی کویل مورد استفاده در منبع کویل دار مهتاب گستر :

برای بدست آوردن سطح حرارتی کویل مورد استفاده ، ظرفیت حرارتی را بر اختلاف دمای لگاریتمی آب ورودی و خروجی و همچنین ضریب کلی انتقال حرارت تقسیم می کنیم.

که در آن :

A :سطح حرارتی بر حسب متر مربع.

Q : ظرفیت مورد نیاز منبع کویل دار بر حسب W.

U : ضریب انتقال حرارت کلی بر حسب (W/m2K).

tm ∆ : اختلاف دمای لگاریتمی.

* عدد U بر اساس مواد به کار رفته و نوع ساخت کویل متفاوت خواهد بود .

تعمیر منبع کویل دار موتورخانه:

ظرفیت حرارتی آبگرمکن که عبارت است از مقدار آب که در یک ساعت توسط آبگرمکن گرم می ‌شود، حداقل برابر خواهد با مقدار واقعی مصرف آبگرم ساختمان در ساعت. مقادیر حداکثر آب گرم مصرفی بر حسب نوع وسایل بهداشتی و میزان لازم برای هر نفر در ساعت، در جداول مربوطه ارائه شده است.

فرمول‌ های محاسباتی:

ضریب تقاضا×حداکثر مصرف آب گرم (GPH) = مقدار واقعی مصرف آب گرم

ضریب ذخیره آب گرم ×ضریب تقاضا×حداکثر مصرف آب گرم (GPH)= ظرفیت منبع آب گرم

به دلیل اینکه گس از مصرف 0.7 تا 0.75 آب گرم منبع، بقیه آب موجود در آن سرد می‌شود، به عنوان یک قاعده کلی، حجم منبع ذخیره‌ ی آب گرم را باید بین 0.25 تا 0.3 بیش از مقدار واقعی مصرف آب گرم ساختمان در نظر گرفت، ولی این خود بستگی به یکنواخت یا غیر یکنواخت بودن مصرف آب گرم در ساختمان دارد. به عنوان مثال، در ساختمان‌ هایی همچون هتل و بیمارسان که تقاضای آب گرم آنها تقریبا یکنواخت است، ضرایب ذخیره ‌ی منبع را می ‌توان به ترتیب تا 0.8 و 0.6 کاهش داده در عوض ظرفیت حرارتی آبگرمکن را افزایش داد.